කාන්ති අක්කා

 

පරපුරේ මහ කුළුණු

එකින් එක පෙරළුනා

දෙවෙනි පෙළ බල කණුද

අකලටම ගැලවිලා

දිවියෙ අනියත බවම

මතකයට නැංවුවා

 

ඇය පිළිබඳ මගේ පලමු මතකය මගේ විවාහ උත්සව දිනයි. හා පැටියෙක් වන් දූ පැටියෙක් සමඟ මගේ ළඟට පැමිනි ඇය, නංඟියෙ මේ දුවට මනමාලිව ළඟට බලන්න ඕනා කියනවා කිව්වාය. දුව මගේ සාරියද මල් කළඹ ද අතගා බැලූ අතර මලක පෙති ගැලවුනි. ඇය බොහෝ කනගාටු වූවත් මම ඉතින් කොහොමත් මේ මල් කළඹෙ කාලය අවසන් බව පවසා ඇය අස්වැසුවෙමි. අපි එදිනම බොහෝ සමීපවූ බව එදා මට දැනින. එතැන් සිට අනිවාර්යයෙන්ම සිංහල අලුත් අවුරුද්දට අපි මුණගැසුනෙමු. එසේම ඇය පවුලේ අවමඟුලක ද බණ හෝ දාන ගෙදරකද නොවැරදීම මුණ ගැසෙන ඥාතියෙකු වූවාය.

 කාන්ති අක්කා අන්තිම වරට මුණ ගැසුනේ නිට්ටඹුව අම්මාගේ වර්ෂපූර්ණ දානය දවසේ පෙවරවාරියෙය. ඇය සිනහා වෙමින් කිවේ නංඟියෙ දුවගෙ විවාහය තිබුනා ඒත් ඔයාලට කියන්න ලැබුනෙ නැහැ. අද කාලෙ හැටි දන්නවනේ ඒත් ඔයාලා තේරුම් ගන්න බව දන්නවා කියාය. ඇය තම ජංගමයාගෙන් බොහෝ ඡායාරූප පෙන්න්වුවාය. ඇය පනස් ගනන්වල අග භාගයේ සිටියත් ඉතා පියකරු කාන්තාවක් විය. අක්කා දුවටත් වඩා ඇත්තටම ලස්සන බව කී විට ඇගෙ සිනහව තවත් පියකරු විය. නමුත් ඇය තරවටු බැල්මක් හෙලා මගේ ලස්සන නෙමේ දුවගෙ ලස්සන බලන්නයි කීවේ අමනාපයක් නැතුව බව මම දැන සිටියෙමි. දුව රතු පාට සාරියට වඩා ලස්සන බව පැවසු විට ඇය බොහෝ සතුටු විය. අම්මාවරු එසේමය තමා කොතරම් ලස්සන වූවද තම දරුවන් වඩා ලස්සනට දකියි.

ශ්‍රී ලාංකිකයන් බොහෝ දෙනෙක් හදවත් රෝග නිසා මිය යන බව පුවත් පතක කියවූයේත් මේ සතියේය. 2023 වසරේ දහවල කාන්ති අක්කා මිය ගිය පුවත තරමක කම්පනයකට හේතුවක් විය. එහෙත් වඩා වේදනා නොවිඳ මිය යාම  යහපත් වූවත් නිට්ටඹුව තාත්තාගේ පාර්ශ්වයෙ ඉලව් මඟුල් සහ දාන නිවෙස් වල  දී අක්කා නැති අඩුව දැනෙනු ඇත. අපේ පරපුරේ ද අවසන් කාලය අත ළඟට පැමින ඇත. කිසිවක් සදාකල් නොපවතින බව අක්කාගේ මරණය නැවත මතක් කර දෙයි.