හිස් කූඩු
අත්ත අත්ත මත ලැගලා
ඉත්ත ඉත්ත තුඩ තියලා
දිව විමාන සදිසි සිතා
කූඩු තනා දරු දරලා
තුඩින් තුඩේ අහර කවා
දෑස විලස සුරකිනවා
නව දිවියක සිහින දරා
ආපසු නොම හැරී බලා
පැටවුන් ඉගිලී යනවා
හිස් කූඩුව වියලෙනවා
පින් පිරුම්
Popular posts from this blog
හිඟමන්
සුමුදු සියුමැලි පාද සිඹිමින් කිකිණි නද සිනහාම යදිමින් උකුළු යහනේ සැතප හිඳිමින් මවක කිරුළ ම හිස පැළඳවූ මගේ පුතු කොහේද අසමින් වැලපෙනා මව් සෙනෙහෙ විඳිනෙම් කඳුලක තෙත දෙනෙතකට නොදෙමින් ගිලන් හල් යහන් තලාවේ බිඳිති රුහිරය ගලන යාමයේ නොදකිනා දෙව් බඹුන් හමුවේ පුතේ නුඹ දිවි පමණි පැතුවේ අඳ බිහිරි හෝ දෑත් දෙපා හෝ තිබුනත් නැතුවත් ප්‍රාණය පමණයි පුතේ දෙවිඳුගෙන් හිඟමන් යැද්දේ
පලා යමි
පලා යමි අඳුරට කෑලි කැපිය හැකි ඒ සීතල අන්ධකාරයට එතී වෙලී සියොළඟ සඟවාලයී මා අසරණකම වේල් ගණන් අත හැර පානය කල ජල ගඟ මහවැලියටත් වඩා වැඩි බව කීවත් පිළිගන්නෙ කවුරුද සාපෙළ උසස් පෙළ සමත්වූවත් අන් සැම පරදා ඉහලින්ම යාචක දැරිය කිසිදාක සින්ඩරෙල්ලා වේවිද අප්පච්චිට දුන් රැකියාව දරු කැලතක බඩ පුරවන්න කොහොමවත් නොසෑහෙන බව දත් අම්මා සෙවුවේ දිග පලල කැළණි ගඟ ඔබේ පියා හා එකල රවුම් ගසද්දී තුන් රියේ නිල් පාට තාත්තා හිඟන මුදලාලි බව ඔබ නොදැන හිටි එකමයි සොඳ ළමිස්සියන් හැඩකාර නොගෙනම කරකාර නලවන දරු විසේකාර හැඩතල ඔබ පවුලේ ආර සැඟවී නොයෙක අකරතැබ්බෙන් බඩ වියත රැකෙයි මාගේ නැටුමෙන් උතුමණි සිතක් පහල වීමෙන් නවතයි ඔබ මා දිවිය හුස්ම ගැන්මෙන් මග නම් පැහැදිලියි මේ බලගතු සන්ධිස්ථානයයි ඔබ උරුමය රජකමයි සමුගන්න අවසරයි මා නාටිකාංගනාවක පමණයි
Comments
Post a Comment