ලෝක කවි දිනය - මාර්තු විසි එක
Posts
පූස් කතා 3
දැන් නිවසේ ටුටූ , පූසි , ඈෂි , වින්කි අප හා ජීවත් වූහ. එක් දිනක් ටුටුවා අමුතු විදිහකට කෑ ගසමින් නිවස වටා ඇවිදින බව ළමයින් කියූ අතර අපි සිතුවේ ඔහු මානසික අබාධයකටවත් ලක්ව ඇති බවයි. ඒ වන විට අහිංසක ටුටුවා තක්කඩි මැර ටුටුවෙකු බවට පරිවර්තනය වී හමාරය. හොම්බ කට හැම දා තුවාලය. කෙසේ හෝ හොරේ අහුවුනේ පුංචි පූස් පැටියන් දෙදෙනෙකි පිටුපස නිවසේ තාප්පය උඩින් මතුවන බව දුටු විටය. ටුටුවා අනතුරක් කරයි යන බය නිසා (ඒ නිවසේ පදිංචිකරුවන් සිටියේ නැත. ) තාප්පය උඩින් පොල්කට්ටකට ආහාර ස්වල්පයක් තබා පැටවුන් එළවා දැමීමි. එක් පැටියෙක් කෙසේවත් යන්නට අකමැති විය. පූස් අම්මාගේ නාදය නෑසූ කන්ව අප නිවසටම ආවාය. ටුටුවාද කිසි හිරිහැරයක් නොකල අතර ඈෂි සහ පූසි නොරිස්සුම් සහගත වූවා පමනි. එක් උදයක කුඩා පූස් පැටවෙකු ගරාජයේ මියගොස් ඇති බව දුටුවෙමි. ජනේලයෙන් මම දැක්කේ එළවා දැම්මත් පැමිනි පැටවා විලසිනි. මගේ සිත ශෝකාකූල විය. විගස දුව ගොස් බලන විට ඒ වෙනත් පැටියෙකි. ඉතින් එදා උදයේ නම් පැටියා ආවත් මා සිටියේ නොදුටු විලසකිනි. ගමනක් ගොස් පැමිනි තාත්තලා සහ පුතුන් නම් එළවා දමන්නැයි කීවද ට්වින්කියි නම් ලද ඇය ගෙදර සැමගේ සිත දිනා ගැනීමේ...
පූස් කතා 2
දිනක් මම මස් ව්‍යාංජනයක් පිසිමින් සිටින විට (මම නොකෑවද නිවැසියන් කෑමති දෑ ආහාරයට ලබා දෙමි) මහා පූස් කෑ ගැහිල්ලකි. සම්බෝලියක් අඬයි. ඇය ගැබ්බරය. එතැන් සිට ඇය මගෙන් කෑම ලද්දාය. මේ කටයුතු හොරෙන් කිරීමට සිදුවූයේ සැවෝම ඉන්න පූසා මදි දැයි අසන නිසායි. ටුටුවාද ඇය වටා කරකැවෙමින් සිටි අතර ඇය කෙරෙහි සිතැති බව වටහා ගැනීමට අටුවා ටීකා අවැසි නොවීය. කිහිප දවසකට පසු මොර සූරන වරුසාවක, විදුලි බලයද නොමැති විටක, මම ටුටූ ට ආහාර ලබාදී පූසිය සෙව්වෙමි. ඇය පැමින මගේ දෙපා මත දැව්වෙටිමි යමක් කියයි. පසුව ඇය පසුපස් ගොස් කාරණය වටහා ගතිමි. අපේ වත්තේ මනාව වැඩුනු තෙබූ කොල ගාලකි ඒ මැද ඇය පැටවෙකු හෝ දෙදෙනෙකු බිහිකර ඇත. ආහාරයට ද ඇගේ ප්‍රියතාවක් නොවීය. මා නිවසට දුවගොස් මගේ බාලම පුතාට කතාකර රහසින් ගස් උඩින් රෙදි කඩක් රැඳවූයේ යම් පමනක ආවරනයක් ලබා දෙනු සඳහාය. පසුදින උදයේ ඇය තම දරු පැටවුන් තිදෙනෙකුත් සමඟ නිවසින් පිටත ආවරණ සහිත කොටසකට පැමින ඇත. ලබා දුන් ආහාර අනුභව කල අතර, මගේ සැමියා පැවසුවේ එදින දහවල ඇය ඔහු දෙපා වෙළෙමින් දැන් සිටින තැන පෙන්වමින් සිටි බවයි. ඒ එතැනට තම පැටවුන් ගෙන ආ හැකි දැයි අසන්නට මෙනි. අපි ඇය හට තම දරුවන් තබා ග...
පූස් කතා 1
අපේ ගෙදර කවදත් සුරතලෙක් සිටියේ නැත. මගේ මතය වූයේ , සුරතල් සතුන් අපිට කලින් මිය යන නිසා නිකරුනේ සිත් රිදවාගැනීම් ළඟා කරගන්නේ මොකටද කියාය. මට නම් සුරතලුන් හතර දෙනෙකි. ඒ මගේ පුතුන්ය. එහෙත් පුතුන් ටිකෙන් ටික වැඩෙන විට , ඔවුන්ට සුරතල් සතෙකු අවැසි විය. හැම්ස්ටර් මීයා ( මී උණ ) , බල්ලා (කොහේද ශරීර කෘත්‍ය සඳහා ගෙනියන්න්නේ) , කුරුල්ලො ( කුරුළු උණ ) මෙසේ යෝජනා සහ ඒවාට විරුද්ධ හේතු බොහෝමයකට පසු මගේ මිතුරියකවූ කාමන්ගේ නිවසට ගිය විටක ඇය හාවන් ජෝඩුවක් දුන්නාය. මුලදී වගකීම නිසා කෑම බීම ලබා දුන්නද පසුව හාවන් මගේ ද සුරතලුන් විය. ඔවුනගේ කෑම් බීම සිදුවූයේ මා අතිනි. හා කූඩුව අස් කිරීම තාත්තලා පුතාලාට පැවරින. එක් දිනක් විනොද ගමනක් ගොස් ගෙදරට එද්දී අහල පහල බල්ලන් තාප්පය පැන විත් හාවන් මරා දමා තිබින. අපි සැවොම ඇඬුවෙමු. මමත් ලොකු පුතාත් සදහටම සතුන්ගේ මස් කෑම අතහැරියෙමු. (මට මාළුන්ව ඒ සතුන් හා නොපෙනෙන නිසා මාළු නම් මම තවම පරිභෝජනය කරමි ) එසේ මෙසේ කෙසේ හෝ තවත් සුරතල් සතුන් එපා කියා සිටියත් ටික කලක් යනවිට නැවත මේ කතා ආරම්භ විය. දවසක් පන්ති අවසන්ව එනවිට ලොකු කාර්ඩ්බොඩ් පෙට්ටියක තාත්තාටත් හොරෙන් මෝට...
