පෙනෙන නොපෙනෙන (Seen Unseen)

මානව සබඳතා විෂමය. අපි කිට්ටුවෙන් ඇසුරු කරන අයවළුන් සිටින අතර සමහරු සිනාසෙන තරමට දන්නා අයය. එසේම නොදන්නා අයවළුන් සමගද අපි සමහරවිට සිනාසෙන්නෙමු. ඒ හිතවත්කමටත් වඩා මානව දයාව නිසායැයි මට සිතේ. අද උදයේ රාජකාරි කටයුතු සඳහා ඇවිදගෙන ආ අඩි කිහිපයේ සිනහවක් නිසා මට මගේ මාරු රුපියල් 500ක් අහිමි විය. ඒ සඳහා මට නෝට්ටුවක් ලැබුනු නිසා එය වංචාවකට හසුවීමක් ලෙස වරදවා වටහා ගත යුතු නැත.තුන් රියක් අසබඩ තරුණ ගැහැණු දරුවෙක් සිටි අතර මා හා ඇය ඇස් ගැටින. මම සිනහවක් දුන්නෙමි. ඒ සමගම ඇය කීවේ "අනේ මේ සල්ලි මාරු කරලා දෙන්න පුළුවන්ද" කියායි. මා සතුව මාරු සල්ලි තිබුනු නිසා මුදල් හුවමාරු කරගතිමි. ඒ සමගම පැණයක් රැඳි ඇසක් මා වෙත යොමු විය. ඒ ඇස් අයිතිවූයේ පර්දාවකින් ගත වසා සිටි තරුණ කතකටය. ඇයටද සිනාවක් දුන් මම ගේට්ටුවෙන් ඇතුළුවූයෙමි. මගේ සිත ඇදී යන්නේ දශක ගණනාවක් එපිටටය. මම පහේ හෝ හයේ පන්තියේ එකල සිටියෙමි. මට මතක ආකාරයට බස් ගාස්තුව සත විසිපහය. අම්මා වැඩිපුර සතයක් අතට නොදේ. මම කඳානෙන් බසයට ගොඩ වුනෙමි. කොන්දොස්තර පැමිණ සල්ලි ඉල්ලීය. මම බෑගයට අත දමමින් හොයන්නට වීමි. මුදල අත නැත. මා අසලම වාගෙ කිසිදා මා කතා කර නො...

මම බොහෝ කාලයක් බස්වල ගමන් කර ඇත්තෙමි. කුඩා කල පටන් දුර ගමන් ද ළඟ ගමන් ද සෙනඟ ඇති සහ නැති බස් ද  මේ අතර වේ. නමුත් වවුනියා සිට ඕමන්තෙයි කරා ගිය බස් ගමන මේ අතර අමතක නොවන අයුරින් සිතේ තැන්පත් විය. බ්ලොග් පෝස්ටුවක් දමා තැබිය යුතුයයි සිතන තරමට මා සිත් ගත් ගමනක් විය. වවුනියාවෙන් අප නැගුනේ යාපනය කරා යන බසයකය. බස නොදත් නිසා මා සිටියේ මද චකිතයෙනි. කන් පැලෙන තරමේ හඬකින් ඇසෙන ද්‍රවිඩ සිංදුය. ඊටත් වඩා හඬින් කරන කතාය. කොළඹ හා තදාසන්න පළාත්වල බස් රථවල මා ගමන් කර තිබුනද මේ ගමන ඊට වඩා වෙනස්ම අයුරක් මට දැනෙන්නේ කිමදැයි නොදන්නෙමි. බස ද නුහුරුය. ඇඳුම් විලාසිතා ද නුහුරුය. බොහෝ විඳවීම් විඳි බවට බැලු බැල්මටම පැවසිය හැකි මුහුණු ද විඩාපත්ය. බසය ඉගිලී යන්නට වූයේ ගුවන් බසයක් මෙනි. පුවීතා මුදල් දුන් අතර නිමේශයකින් අප ගමනාන්තයට පැමිනියෙමු. තුන් රෝද රියකින් පුවිතාගේ අප්පාව බලන්නට ගිය අතරම රන් දෙවොල යයි හැඳින්වුනු කන්නගි අම්මා නම් දෙවඟන සඳහා කැපවුනු දෙවොලද බලන්නට ගියෙමු. වැසි වැටී තිබූ නිසා අවට පරිසරය සිනා නගන සේය. ඉන්දියානු ආභාෂය අනුව සැළසුම් කරන ලදුවයි පැවසෙන දෙවොල ශාන්ත අධ්‍යාත්මිකබවකින් පිරී ගොස් ඇත...